بررسی تأثیر پروتکل های گرم کردن کششی متفاوت بر عملکرد دو سرعت 20 متر فوتبالیست های تمرین کرده

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دو کشش متفاوت ایستا و پویا بر عملکرد دو سرعت 20 متر بود. بدین منظور 97 بازیکن مرد فوتبال باشگاه های تبریز به صورت تصادفی در 4 گروه کشش ایستای غیر فعال (pss) (28 = n) ، کشش پویای فعال (ads) (22 = n) ، کشش ایستای فعال (ass) (24 = n) و کشش ایستای پویا (sds) (23 = n) قرار گرفتند. هر چهار گروه پس از گرم کردن با دو استاندارد 10 دقیقه ای جاگینگ، 2 بار دو سرعت 20 متر را اجرا کردند. پس از اجرای آزمودنی ها پروتکل های کششی متفاوت ، دو سرعت 20 متر را دوباره اجرا کردند. پس از تجزیه و تحلیل آماری براساس تحلیل واریانس افزایش معنی داری در زمان دو سرعت در گروه های ass و pss (p?0.05) و کاهش معنی داری در زمان دو سرعت در گروه های ads و (p?0.05) sdsمشاهده شد. بنابراین محقق نتیجه گرفت که کشش ایستا به عنوان بخشی ازبرنامة گرم کردن، عملکرد دو سرعت 20 متر را کاهش می دهد در حالی که کشش پویای فعال عملکرد دو سرعت 20 متر را افزایش می دهد.